Vele van jullie hadden het waarschijnlijk al gelezen op instagram. De dag na de damloop verliep voor mij nou niet echt heel lekker. In deze blog geef ik daar even een korte toelichting op want heel veel heb ik er eigenlijk niet over verteld...
De dag na de Damloop:
Ik kwam mijn bed uit en begon mijn dag met koffie (duhh) en wat rek & strek oefeningen. Ik was er al vroeg uit want ik ging weer terug naar Amsterdam om een kopje koffie te doen bij oma & mijn medaille te showen.
De benen voelde wat stijfjes maar na 16 kilometer door de regen gelopen te hebben was ik eigenlijk wel blij dat het daarbij was gebleven. Dit was een goede stap in de juiste richting naar herstel!
De dag verliep lekker, ik liep niet zo snel als dat ik wilde maar ach.
Samen met oma even een bakkie gedaan, ik vertelde over de race, zij vertelde dat ze me op televisie had gezien (ja echt! Ik was op tv haha) Daarna samen even boodschappen gedaan. Toen begonnen de benen al te zeuren maar wie weigert z'n oma-tje nou om samen even een frisse neus te halen toch? Precies! Hup naar buiten..
Nadat we thuis waren gekomen ging ik al gauw weer richting het station. Normaal loop ik die 3 kilometer wel maar met mij blessure doe ik dat even niet en liep naar de tram halte. De tram kwam er al aan dus ik besloot een stukje te rennen om hem niet te hoeven missen. Tijdens het rennen voelde ik een 'knak' in mijn linker enkel en voor ik het wist kon ik niets anders doen dan hinkelend & vloekend over straat waggelen. Die tram heb ik overigens wel gehaald! De rest van de dag voelde mijn enkel niet lekker. Iedere keer als ik er een stukje op leunde begon het ontzettend zeer te doen en was erop lopen echt onmogelijk.
Ik was bang dat ik wat gescheurd had, want zelfs fietsen en autorijden was al een hele pijnlijke opgave :-(
Toch wist ik het te presteren om om 17:00 uur op mijn werk te verschijnen en waren mijn collega's zo lief niet teveel loopwerk van mij te vragen (schatten zijn het toch he <3) Toch nog wel geprobeerd zoveel mogelijk mee te helpen en aan het einde van de avond voelde mijn enkel wel al iets beter.
Na een goede nachtrust en een bezoekje aan de fysio bleek ik gelukkig niets gescheurd of gebroken te hebben, waarschijnlijk heb ik het van binnen gewoon verzwikt doordat het zo stijf was. Welke geblesseerde idioot loopt er dan ook eerst 16 kilometer in de regen om de volgende dag te proberen een sprintje te trekken met een stijve voet 🤦 Nou ja ik dus🤔 Niet echt slim Zoey! Gelukkig gaat het alweer beter en kan ik er inmiddels ook weer gewoon op lopen. Wel op hardloop schoenen uiteraard!