Ik geloof dat ik nog niet vaak zo ergens nerveus voor geweest ben als voor een fysio afspraak. Waarschijnlijk was dat ook de reden dat ik anderhalf uur té vroeg (!) in de wachtkamer van de fysio zat. Toen ik uit eindelijk poppetje nummer 2 naar binnen zag gaan, ging ik het toch maar eens vragen. 'Nee hoor, om 12 uur hebben we een afspraak' zei ze. Ik zakte door de grond van schaamte!
Inmiddels kan ik het goede nieuws delen: Ik mag weer opbouwen en maak daarbij mijn come back voor de damloop en de halve marathon!
Het rechterbeen voelde bij de behandeling totaal niet pijnlijk meer en dus heeft de fysio zich dan ook nog volledig gefocust op het linker been die - ten opzicht van de weken ervoor - ook al een stuk aangenamer voelde.
De volgende dag stond ik met mijn loopschoenen aan te springen om weer een rondje te gaan. In de veronderstelling dat het lopen - afgezien van wat pijn in de benen - net zo goed voelde als in de maanden ervoor. Man wat kletterde ik keihard van die wolk af zeg!
Ik mocht maar een klein stukje van de fysio en koos ik dus voor een stukje van 2,6 km. Mijn hartslag lag toren hoog en naast de pijn in mijn knieën en onderbenen, kwamen direct de andere lichamelijke klachten ook weer om de hoek kijken. Zwaar vermoeid, hartkloppingen, ademnood. Alles kwam terug. Het is lang geleden dat ik in 2,6 km ook nog een stuk moest wandelen om bij te komen.Ik schrok hier enorm van & toen kwam het besef ook binnen wat ik mijn lichaam heb aan gedaan door constant maar bezig te zijn met afvallen, macro's tellen & voldoende bewegen. Ik zag in hoeveel ik wel niet sportte en hoe weinig rust ik nam en wat dat met je lichaam kan doen. (Hier zal ik binnenkort dieper op in gaan d.m.v. een blog) Daarbij vaagde al mijn hoop om de damloop ook maar uit te lopen in 1x weg.
Ik stopte na mijn wandeling even bij een bankje en maakte van die gelegenheid even gebruik om eindelijk eens goed de camera op mijn nieuwe telefoon uit te proberen. Na m'n stopje (en 20.000 selfies verder) deed ik nog wat rek en strek oefeningen en liep ik weer terug. Uit eindelijk kwam ik toch thuis met een lach op mijn gezicht, het was niet om over naar huis te schrijven maar ik had toch maar mooi weer even een rondje hard gelopen en dat nam niemand me meer af <3
De dagen daarop nam ik voldoende rust en liep iedere keer een stukje verder. Ieder loopje leek steeds beter te gaan tot ik einde v/d week mijn 3e en laatste loopje liep. De benen hadden minder lang nodig om op gang te komen en op een rustig tempo en een poging in de juiste loop techniek te lopen, liep ik én pijnvrij (yeaaaah) én een kilometer langer dan gepland omdat het zo goed voelde en sloot ik de week af met mijn eerste 5 kilometer loopje in 5 weken tijd. Ik kon wel janken zo blij dat ik was. De dag na die 5 km voelde de benen ook nog eens goed aan en daarbij was mijn hoop om de damloop uit te lopen weer herboren.
Deze week staat in het teken van heel veel rust pakken, veel uit slapen, voldoende koolhydraten eten, veel rekken en strekken én 1 loopje van 8 kilometer, 3 dagen voor de Damloop. Gewoon om te kijken hoe het gaat, hoe ik mij herstel & vooral om de zenuwen er even uit te lopen haha.
Wie staat er nog meer Zondag aan de start van de Dam tot Dam loop?