Het is ongelofelijk hoe hard een jaar voorbij gaat. 11 maanden geleden besloot ik dat genoeg, genoeg was en dat ik aan mijn innerlijke balans moest gaan werken. Hoewel het afgelopen jaar nog steeds met up & downs ging (Het kan niet meteen in 1x goed gaan hé) ging het al zoveel beter dan de jaren ervoor. Ik heb meer energie, ik voel me fitter, sterker en mooier. Mijn zelfbeeld is een heel stuk verbeterd en ik durf meer dan voorheen.
Toch overheerste de negatieve gedachtes de afgelopen maand sterk. Hoewel ik ontzettend heb genoten van al het lekkere eten, taart, pepernoten, oliebollen en appelflappen was er toch dat stemmetje in mijn hoofd dat maakte dat de alarmbellen bij meerdere mensen af gingen. Zoë heb jij een eet probleem?
Ik ben altijd eerlijk geweest over mijn ''strugles'' met eten. Dit heb ik - mede door een negatief zelfbeeld- zelf ontwikkeld. Maar toen mijn beste vriendin vertelde zich toch wel een beetje zorgen te maken over de gedachtes dit ik had met betrekking tot afvallen en eten zette mij dat wel een beetje aan het denken. Heb ik dan echt een eet probleem? Nu een paar weken later kan ik zeggen dat ik géén eet probleem heb. Ik kots immers mijn eten niet uit en stop ook niet bewust met eten. Mijn probleem wel: Als ik niet gecontroleerd bezig ben met eten ben ik bang weer net zo te worden als dat ik de laatste jaren ben geweest: niet fit, niet lekker in mijn vel, weinig energie en geen conditie. En dat brengt een hoop strijd in mijn hoofd mee.
Vandaag heb ik weer een nieuwe meting gehad van personal body plan. En hoewel ik de afgelopen maand erg ongezond heb gegeten, veel heb gesnoept en -tussen de strijd in mijn hoofd door- heb genoten van al het lekkers tijdens de feestdagen kan ik zeggen dat ik toch een mini beetje progressie heb gemaakt, en ook dat zette mij weer aan het denken: Ik heb mij dus uit eindelijk druk gemaakt om HELEMAAL NIETS! Al die strijd in mijn hoofd met eten is geweest om helemaal niets! dat, dat besef nu een beetje door begint te dringen maakt natuurlijk niet dat ik meteen weer alles eet wat los en vast zit maar het maakt wel dat ik weer 100 % gemotiveerd ben om gezond te eten en minder te snoepen maar... ook te genieten wanneer die kans zich voor doet. Het maakt ook dat de angst wel minder is geworden. Gelukkig maar! want met de damloop en de halve marathon in aantocht is meer eten voor meer energie wel een vereiste! ik wil natuurlijk niet halverwege het parcours van m'n stokkie gaan.
Leer moment voor mezelf: Je wordt niet dik tussen kerst en oud&nieuw maar tussen oud&nieuw en kerst ;-) Keep that in mind!
Foto: week 28 VS week 48