Met een hoofd alsof ik een kater had stapte ik vanmorgen mijn bed uit. Eigenlijk wist ik het al. Dit ging helemaal niets worden. maar het zonnetje scheen, de lucht was blauw en ik wilde niet nóg een wedstrijd opgeven omdat ik mij niet lekker voelde. Dus ik nam een grote bak havermout met pindakaas, frambozen & hagelslag en om half twee ging ik richting Schoorl.
Ik was er al vroeg, 14:00 uur stond ik geparkeerd. Ik besloot nog even 10 minuten warm in de auto te blijven voor ik een toilet ging zoeken (ik moet altijd plassen) en naar mijn startvak zou lopen. Ruim een kilometer heb ik in het rond gelopen voor een toilet om uiteindelijk te eindigen op zo'n vieze gore dixi waarvan je alleen al - wanneer je de deur opent - over je nek gaat van de lucht, maar lopen met een volle blaas werd het helaas ook niet. Dus soms heb je als vrouw weinig keuze...
Al met al had ik nog een kleine 10 minuten om die kilometer weer terug te lopen naar de start en mijn startvak te gaan zoeken. Even rustig warm lopen dus. Ik bereikte de start & toen bleek dat ik de hele straat weer door moest, terug naar het begin voor mijn startvak, nog even gauw doorlopen dus.. Toen ik eindelijk in mijn startvak stond schreeuwde de aardige meneer door zijn microfoon; 'Startvak groen start over 25 seconde' ... Ik stond dus in startvak groen. Het was allemaal maar weer op het nippertje (zoals dat zo vaak bij mij gaat) Gauw nog even mijn veters strakker gezet, een selfie gemaakt & op instagram gepost en toen *PANG* mocht ik meteen door over de startlijn.
Startvak groen start over 25 seconde....
Ik vertel je eerlijk. Wat ging die start toch verschrikkelijk lekker! Er was veel ruimte om in te halen waardoor ik al heel gauw veel mensen voorbij ging maar al gauw merkte ik dat mijn ademhaling niet in orde was. De pijntjes in mijn zijde begon al langzaam aan toe te nemen, stug was ik vast besloten om op wedstrijd tempo door te lopen.
Tot kilometer 3 ging het dan ook wel lekker. Ik haalde genoeg mensen in en tevreden keek ik bij 3,6 kilometer op mijn horloge, dat ik gelopen had in een tijd van 21 minuten. Perfect! dacht ik nog. Als ik zo doorloop verbeter ik mijn PR misschien wel...
Helaas nam daarna de kramp in mijn zijde zodanig toe dat ik bij kilometer 4 een stuk moest wandelen. Ik besloot de pas wat rustiger te nemen in de hoop dat het over zou gaan.
Bij kilometer 5 herhaalde zich dit weer. Ik kon wel janken, zo verschrikkelijk kwaad was ik op mezelf. Ik werd boos omdat dit de 2e run is dit jaar dat ik lichamelijke klachten ondervind tijdens het hardlopen. Eerder dit jaar stonden er 2 runs op 1 dag gepland. In totaal 15 kilometer. 1 run daarvan moest ik al opgeven vanwege rug klachten, de andere heb ik toch gelopen, maar niet van harte.. Even werd ik hier flink onzeker van. Hoe moet ik in hemelsnaam een halve marathon lopen in Oktober?
Ik nam nog even wat pas minder en besloot me niet meer te focussen op de negatieve gedachtes maar op mijn ademhaling. Die moest onder controle. Ik moest en zou deze run uitlopen, al moest het kruipend.
Bij kilometer 8 leek het eindelijk weer goed te gaan en besloot ik toch voorzichtig weer vaart te maken. Dat uitte zich in een stop langs de zij lijn waarbij ik zo misselijk werd dat ik even rustig aan moest doen.
Uiteindelijk heb ik de eindstreep wel met een sprintje gehaald en uitgelopen in een tijd van 1 uur 1 minuut en 41 seconde.
Niet mijn beste tijd dus, maar ik heb het wel gehaald.
Bij afloop kregen we een handdoek ter herinnering i.p.v. een medaille. Iets wat ik toch wel een beetje minder vond en hij kwam voor mij ook wel onverwachts, (blijkbaar niet goed gelezen bij inschrijven...) dat was dus wel een flinke domper.
Ik moet wel echt toegeven dat dit parcours een van de mooiste parcours is geweest die ik tot nu toe ooit heb gelopen! & dat in combinatie met het mooie weer maakte toch dat ik - achteraf gezien- wel heb genoten van deze run.
Heb jij ook mee gedaan aan de Groet uit Schoorl run? Hoeveel kilometer heb jij gelopen? Wat vond je van de run? en wat vond jij van de handdoek ipv een medaille? Ik ben benieuwd!