Eindelijk aangekomen in ons eerste hotel. Kanonnen wat hebben we een dag achter de rug! Inmiddels zijn we al zeker 24 uur in touw. Maar ik kan mijn eerste indruk alvast aan je verklappen: Het is alles méér dan waard geweest!
18 mei 05:30 uur
De wekker ging. Wat een onrustige nacht had ik achter de rug. Het zal toch ergens de zenuwen wel geweest zijn. Vliegen is en blijft echt niet mijn ding. Ik zeg het iedere keer weer volgens mij. Dat onrustige slapen had natuurlijk ook effect op manlief. Gelukkig waren we best wel fit dus we pakte onze laatste spullen, ruimde nog het een en ander op voor schoonzusje de komende weken ons huis betreedt :-) aten een ontbijtje, dronken een kopje koffie en daar gingen we dan. Het huis werd afgesloten en toen besefte ik eventjes hoe verschrikkelijk lang 3 weken is. 21 dagen! Het klinkt zo ver weg maar het zal vast zo voorbij zijn.
07:00 uur
we reden naar het station want de trein zou op de vrijdag morgen verstandiger zijn dan een file op de snelweg te riskeren. Alles verliep prima en we kwamen op tijd aan op Schiphol. Om 10:55 uur zou onze vlucht vertrekken. We waren er rond half 9.
We leverde onze koffer in en liepen door naar de paspoort controles. Daar mochten we onze hand bagage door de scanner laten halen en weer door naar het volgende poortje. Er stond een ontzettend lange rij maar gelukkig ging het allemaal vrij snel en stonden we al snel voor de paspoort controles. Ken je die? Het zijn zelf service controles. Je staat in een soort sluisje. Je legt je paspoort in de scanner en vervolgens moet je een aantal seconde naar een beeldscherm staren waar jij jezelf in kan zien. Als alles over een komt krijg je je paspoort terug en gaat het volgende poortje open en sta je '' achter'' de doane.
Bij mij ging er helaas iets fout. Alles kwam overeen maar waar je normaal eerst je paspoort krijgt en dan het poortje open gaat, ging dit bij mij andersom. Tegen de tijd dat mijn paspoort terug kwam sloot het poortje zich weer en stond ik vast in het sluisje. De doane die er voor zat zei dat ik te laat was waarna ik meteen zei dat zijn systeem niet werkte. Ik moest nog een keer. Ik legde mijn paspoort er weer in en direct ging het poortje weer open maar kreeg ik mijn paspoort weer niet terug. Een beetje kwaad riep ik dat ik mn paspoort terug wilde en dat het stomme ding het niet deed. Toen mijn paspoort weer terug kwam sloot uiteraard het poortje weer. Volgens mij was de doane er wel een beetje klaar mee want vervolgens ging het poortje nogmaals open en kon ik zo door lopen.
Manlief die daarna het sluisje in liep kon echter zo door lopen. Het systeem was duidelijk zo van slag dat hij manlief zijn paspoort niet goed of helemaal niet had gescand. Daar kon ik dan wel weer hard om lachen.
09:30 uur
We liepen ''achter'' de doane. En we hadden geleerd van de vorige keer naar Canada waar we duidelijk te weinig eten en drinken zelf hadden meegenomen. We maakte een rondje en kozen vervolgens de winkels waar we wat wilde halen. Deden de pin apparaten het niet. Er was een storing waardoor alle pin apparaten niet meer konden pinnen en er kon dus enkel met cash betaald worden. Was dat even k*t. Dat hadden we nou net niet mee. Gelukkig kwamen we 1 pin automaat tegen die het gelukkig nog wel deed en konden we uit eindelijk nog alles halen en met cash betalen.
10:20 uur
Door dit heel geintje waren we nog maar net op tijd bij de gate om te boarden. Ik heb zelfs nog een sprintje getrokken om zeker te zijn dat de gate niet dicht was en wij onze vlucht zouden missen. Manlief geloofde het allemaal wel. Die sukkelde er rustig achter aan. Je kan wel raden wie er de stress kip is met vliegen he?
Toen wij goed en wel in onze stoel zaten kwamen er nog wat mensen aan dus helemaal laatste waren we achteraf gelukkig niet.
11:00 uur
We vertrokken en de zenuwen kwamen weer flink omhoog. De ene keer gaat het beter dan de andere keer. Ik kan er niets aan doen. Het zal wel nooit helemaal over gaan.
Ik heb mensen wel eens horen zeggen dat het vliegen naar Londen opstijgen en landen is. Ik nam dat altijd met een korreltje zout. Maar voor ik het wist hingen we in de lucht en voor ik ook maar goed en wel in de stoel was geinstaleerd waren we alweer zoveer om te gaan landen. Gatwick here we are! Kan ik toch nog zeggen dat ik in Londen ben geweest :-P
13:00 uur
De overstap van het ene vliegtuig naar het andere ging vrij snel en voor we het wisten zaten we alweer in onze stoelen van onze vlucht naar.... VEGAS! 10 uur afzien met een groep Engelse & Nederlanders die voor een vrijgezellefeest zich zelf nog even klem gaan zuipen en rond gaan gokke. Dat klem zuipen waren ze in ieder geval al in het vliegtuig lekker mee bezig. Mijn god wat was het druk! 10 uur lang liepen overal mensen van onze leeftijd of misschien net iets ouder dooe het vliegtuig heen en weer. Ergens had de sfeer ook wel wat maar je kon merken dat hoe meer drank erin ging hoe drukker het om ons heen werd. Wat was ik blij dat ik dat vliegtuig uit was!
23:00 uur
Rond 23:00 uur Nederlandse tijd kwamen we aan. In Vegas begon de middag daar net. Daar was het pas rond een uur of twee in de middag. Met ruim 30 graden pufte we in onze warme kleding richting de doane waar we nog even mochten vertellen wat we kwamen doen, hoelang etc.
Eenmaal bij de bagage ruimte kwam mijn koffer al snel. Die van manlief bleef uit. Voor de grap riep ik nog: ' Die staat nog in Londen...' Vervolgens werd er meteen daarna omgeroepen dat alle bagage van onze vlucht nu wel op de band liggen en dat als je koffer er niet was je even naar het loket moest komen. Wat een grapje moest zijn bleek dus echt zo. Manlief zijn koffer stond nog in Londen.
19 mei 15:00 uur
Inmiddels zijn we een dag verder. Bij ons is het nu 06:00 uur. Manlief heeft zijn koffer tot op hede nog niet. Ze zijn er wel mee bezig. Hij is onderweg en op het vliegveld hadden ze gezegd dat hij gisteren avond nog aan zou komen maar tot op heden nog niets gehad. Wel hebben we een creditcard gehad met een bedrag voor het missen van de koffer. Zo kan hij eventueel wat kleding halen hier. Onze dag ging dus lekker gisteren.
Hoewel we gisteren zeker 24 uur wakker zijn geweest hebben we s'avonds wel al even een wandeling gemaakt over de bekende gok ''strip'' zoals dat hier word genoemd. 7 kilometer lang allemaal hotels met alleen maar gokhallen. Je wilt niet weten hoe sommige mensen erbij lopen! Maar dat vertel ik jullie later nog wel ;-)
Eerst maar kijken of de koffer er al is. En ontbijten!
Word vervolgd....