De afgelopen maand is een zware maand voor mij geweest. Vooral mentaal. Ik heb echt heel erg veel bij geleerd en ben heel tevreden met het resultaat dat ik ondanks alles toch heb geboekt. Tot tegenstelling van de laatste blog waarin ik schreef dat het tussen mij en mijn coach soms niet zo goed ging, gaat het nu heel erg goed tussen ons! Alles is uitgesproken en sindsdien zijn we heel open naar elkaar. Zij laat weten als ze het wat dager drukker heeft waarin ze wat later antwoord geeft en ik bespreek dingen nu van te voren met haar en vraag om tips hoe er mee om te gaan en die krijg ik dan ook. Achteraf vertel ik haar dan hoe een bepaalde situatie is gelopen en hoe ik heb gereageerd en daar krijg ik dan feedback of een compliment op. Heel erg fijn dus! De motivatie is dus ook voor de volle 100% en daarmee kan ik nu zeggen dat het echt héél goed gaat.
Heb ik dipjes ervaren? -Ja zeker! Aan het begin van de maand constateerde de huisarts een golf-arm bij mij. Mijn arm werd op het laatst zo verschrikkelijk dik dat -voor dat ik naar de huisarts ging- zelf dacht aan een trombose arm. (een bloedpropje) Gelukkig had deze hypochonder het mis ( Jeetje jongens wat een hoop medische termen ik hoop dat je Google bij de hand hebt?) En was het niet meer dan een overbelasting en ontsteking van de pezen. Rust werd geadviseerd. Nu was dat niet zo heel moeilijk aangezien ik nog geen theepot op kon tillen met die arm. Dus in die dagen werd ik erg handig met links. Maar... sporten mocht dus ook niet. Ik kon geen gewichten optillen en als klap op de vuurpijl kreeg ik ook nog eens last van mijn enkel waardoor hardlopen echt ondragelijke pijn veroorzaakte. BAM toen zat je thuis met in eens héél veel tijd over. Want tja in de trainingen ging best wel wat tijd zitten.
Na twee weken rust las ik op internet (google is mijn beste vriend he) op veel website's van fysiotherapeuten dat rust altijd wordt aangeraden door artsen maar dat het eigenlijk beter is om het door middel van kracht training te gaan belasten. Hierdoor gaat het herstel van de pees beter en sneller doordat deze sterker wordt. En na twee weken rust en totaal geen verbetering in de arm wilde ik alles wel proberen. Dus ik vroeg aan mijn coach of ik een aangepaste training kon krijgen met oefeningen waarbij mijn arm zo min mogelijk belast kan worden maar wel met gewichten zodat ik voorzichtig naar eigen inzicht kon opbouwen. Zo gezegd zo gedaan. Ik til alweer gewichten van achttien kilo en elke training gaat steeds beter en steeds met minder pijn! Eigenlijk train ik in de sportschool alweer op volle kracht. En mijn arm? Die is nooit meer zo dik geweest! Zo zie je maar weer :-)
O! en het hardlopen? Inmiddels ben ik naar All4running geweest en heb ik mijn voeten laten nakijken. Na tien keer over een loopbaan te hebben gelopen wisten ze precies welke schoenen ik nodig had en sindsdien zijn alle pijntjes over!
Maar hoe is de meting dan gegaan? Nou eigenlijk -boven verwachting- heel erg goed. Hoewel ik NOG STEEDS niets zie op de foto's zie ik wel degelijk verschil in de spiegel en ben ik toch weer ruim één kilo afgevallen en twee centimeter kwijt.
Wat ik geleerd heb: Ik heb geleerd dingen wat meer los te laten en dat niet alles perfect hoeft te zijn. Niet je training niet je voeding. Je leven is niet perfect, dan kun je nog zo gelukkig zijn het is het niet!, alles heeft zijn up's and down's. Even een voorbeeld: Ik wilde mijn voeding altijd PER-FECT hebben. Maar ik had deze maand allerlei verjaardagen, feestjes, etentjes, vakantie, leuke dagen weg en dan kan je voeding niet perfect zijn!! Er kwamen veel onverwachtse dingen op mijn pad. Hierdoor heb ik geleerd nee te zeggen tegen sommige lekkere dingen waar ik voorheen mezelf mee had vol gepropt. En heb ik geleerd wat de 80/20 regel inhoudt. Ik koos ervoor om tijdens de lunch een gezonde salade te eten omdat ik wist dat ik s'avonds lasagne zou eten bij mijn vriendinnetje N. en ik geen inzicht had in de macro's. En in de ochtend nam ik iets waar veel eiwitten inzat omdat ik wist dat ik s'avonds veel koolhydraten zou eten. Het draait allemaal om balans. Een balans die voor iedereen anders is. Het gaat erom hoe jij je erbij voelt en hoe jij ermee omgaat. Heb ik soms iets teveel lekkere dingen gegeten wat eigenlijk niet paste in mijn plan? -Ja! Heb ik daar ook maar één moment spijt van gehad? -Nee! Waarom? omdat je ook maar één leven hebt! en je daar ook wat van moet maken en daar hoef jij je echt niet schuldig over te voelen!